Ewa Maria Filipiak

pedagog, profesor zwyczajny Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, kierownik Katedry Dydaktyki i Studiów nad Kulturą Edukacji, pomysłodawca Laboratorium Zmiany Edukacyjnej – Centrum Badań nad Uczeniem i Rozwojem. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół edukacji jako czynnika rozwoju jednostki, w szczególności dotyczą problemu rozwijania zdolności uczenia się, dydaktycznych aplikacji socjokulturowych koncepcji Lwa S.Wygotskiego i Jerome’a Brunera, wykorzystania kulturowo-historycznej teorii i metodologii badań genetycznych do badania rozwoju dziecka. Animator pedagogii Celestyna Freineta w Polsce. Prowadzi nowatorskie badania wdrożeniowe, poszukuje szkoły wspierającej rozwój i myślenie dziecka, w szczególności opartej na założeniach koncepcji Lwa S.Wygotskiego, wspiera nauczycieli i studentów w poszukiwaniach sposobów doskonalenia warunków oferowanych uczniom w zinstytucjonalizowanej edukacji. Autorka i współautorka licznych publikacji z zakresu dydaktyki i pedagogiki wczesnoszkolnej. m.in. Nauczanie rozwijające we wczesnej edukacji według Lwa S. Wygotskiego. Od teorii do zmiany w praktyce; Model nauczania rozwijającego we wczesnej edukacji według Lwa S. Wygotskiego. Gotowość studentów i nauczycieli. Możliwości aplikacji. Raport tematyczny z realizacji projektu Akademickie Centrum Kreatywności; cyklu wydawniczego Z Wygotskim i Brunerem w tle. Rozwijanie zdolności uczenia; monografii Konteksty rozwoju aktywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym.

Pomysłodawca i realizator projektów badawczych zorientowanych na podnoszenie jakości edukacji. Autor i kierownik projektu MNiSW w latach 2006-2009 „Rozwój zdolności uczenia się uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum”. Autor i kierownik projektów: Akademickie Centrum Kreatywności - Nauczanie rozwijające według koncepcji Lwa S. Wygotskiego we wczesnej edukacji dziecka (www.ack.ukw. edu.pl), (2014-2015); Rozwój zdolności uczenia się uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum (2006-2009); opiekun naukowy eksperymentu pod nazwą Bydgoskie Gimnazjum Klasyczne – Szkołą Kompetencji Kluczowych; (2008-2011); kierownik polskiego teamu projektu The Profession of Pre-primary School Teacher and Primary School Teacher within Dynamic Concept (APVV-0026-07) 2008-2011, realizator i polski koordynator projektu Narrative environment of play and learning (NEPL) (2015-2017)www.nepl.pl, polski koordynator projektu NOTED/10021 IPTE (2-year) – International Perspectives in Teacher Education oraz projektu NOTED/10007 (4-year) – Multicultural Practicum Groups and Internationalisation of Teacher Education (MUPIT).

Za swoją działalność otrzymała wiele nagród i wyróżnień, m.in. Nagrodę Indywidualną Ministra Edukacji i Sportu za książkę „Konteksty rozwoju aktywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym”, Nagrodę Indywidualna Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia dydaktyczne, SKRZYDŁA WYOBRAŹNI, nagrodę za szczególne osiągnięcia w działalności innowacyjnej dla edukacji przyznana przez Łódzki ruch nowatorstwa pedagogicznego.

Inetta Nowosad

pedagog, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny w Uniwersytecie Zielonogórskim; kierownik Zakładu Pedagogiki Szkolnej w Instytucie Pedagogiki, Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Zielonogórskiego. Członkini Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 2017-2023 Przewodnicząca Oddziału Terenowego Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego w Zielonej
Górze.

Zainteresowania naukowe koncentruje wokół problematyki funkcjonowania szkoły i profesjonalnego przygotowania nauczycieli do zawodu.  W obszar ten wpisują się analizy procesów ukierunkowanych na optymalizację oświaty i wychowania w szkole oraz w całym systemie edukacji. W dorobku Autorki można wyodrębnić trzy główne kierunki pracy naukowo-badawczej: przemiany powinności nauczyciela-wychowawcy, współpracę nauczycieli z rodzicami uczniów oraz procesy zmian i odnowy w oświacie ze szczególną koncentracją na rozwoju szkoły.

Autorka lub współautorka monografii: Nauczyciel-wychowawca czasu polskich przełomów  (Kraków 2001); Perspektywy rozwoju szkoły. Szkice z teorii szkoły (Warszawa 2003), Polish Education At the Time of Changes (Zielona Góra-Kraków 2006), Autonomia szkoły publicznej w Niemczech: poszukiwania, konteksty, uwarunkowania (Zielona Góra, 2008), Kultura szkoły w rozwoju szkoły (Kraków 2019). Przedszkola w Niemczech. Między siłą tradycji a potrzebą zmiany (Kraków 2020), Singapur: azjatycki tygrys edukacyjnych reform. Fenomen makropolityki oświatowej (Kraków 2022).

Ewa Radanowicz

Ekspert, doradca, konsultant ds. przestrzeni edukacyjnej, zmiany i innowacji. Przywódca adaptacyjny wspierający rozwój szkół i przedszkoli w Polsce. Członkini społeczności The Global Change Leader Ashoka. Doradca metodyczny i trener NODN Sensor. Właścicielka firmy szkoleniowej EduCzas.

Dyrektor Wydziału Edukacji, Kultury i Sportu w Urzędzie Miasta i Gminy w Goleniowie. Do 31 sierpnia 2021r, Dyrektor Szkoły Podstawowej w Radowie Małym, zarządzanej wg autorskiego programu, która w 2016r. została członkiem międzynarodowej sieci Ashoka Changemaker Schools. Współinicjatorka ogólnopolskiego, oddolnego ruchu Wiosna Edukacji, ogólnopolskiego programu „Tu dba się o DOBROSTAN” oraz kampanii społecznej „O co chodzi w szkole”.

Autorka książki „W szkole wcale nie chodzi o szkołę” i współautorka poradnika ORE dla dyrektorów i nauczycieli „Zmiany, innowacje, eksperymenty – w poszukiwaniu inspiracji”, poradnika do autodiagnozy „Tu dba się o DOBROSTAN”. Współautorka ekspertyzy dla IBE pt. „Działająca Szkoła” dotyczącej kształtowania kompetencji społecznych w szkole.

Danuta Uryga

Doktor (Wydział Filozoficzny UJ) i doktor habilitowany w dyscyplinie pedagogika (Wydział Nauk Pedagogicznych APS). Od roku 2003 zatrudniona w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej (Katedra Polityki Edukacyjnej, obecnie – Katedra Społecznych Podstaw Rozwoju Oświaty). Badaczka zjawisk edukacyjnych, w szczególności roli samorządu lokalnego w systemie oświaty, demokratycznych instytucji oświatowych (rada szkoły, rada oświatowa), społecznych (m.in. rodzicielskich) interwencji w system oświaty (szkoły stowarzyszeniowe na obszarach wiejskich, quasi-szkoły, aktywizm pro-LGBTQ), oddolnych procesów zmiany w środowisku szkolnym (studium publicznej szkoły podstawowej w Radowie Małym).

Członkini Polskiej Sieci Badawczej „Rodzice w Edukacji” (ERNAPE-PL). Członkini Zespołu
Pedagogiki Szkoły KNP PAN. W latach 2008-2012 prodziekanka Wydziału Nauk Pedagogicznych APS. Od 2019 r. dyrektorka Instytutu Pedagogiki APS.

Marta Wiatr

Adiunkt w Katedrze Pedagogiki Społecznej, APS. Doktor nauk humanistycznych, absolwentka pedagogiki na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskała tytuł magistra pedagogiki. Od 2003 r. zatrudniona w Akademii Pedagogiki Specjalnej.

W latach 2004-2012 członkini zarządu Fundacji im. Marii Grzegorzewskiej wspierającej jednostki i grupy narażone na wykluczenie. Od 2018 r. członkini zespołu redakcyjnego kwartalnika Pedagogika Społeczna, a od 2019 Zastępca Redaktora Naczelnego kwartalnika.

Zainteresowania naukowe: rodzina i rodzicielstwo w perspektywie społeczno-pedagogicznej, rodzicielskie zaangażowanie w edukację dziecka, oddolne przemiany szkoły, procesy stygmatyzacji, marginalizacji i normalizacji, niepełnosprawność jako zjawisko społeczne, systemy wsparcia dla rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym.